کد مطلب:150279 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:259
رهایی از قدرت عنان گسیخته
بحثی را كه می خواهیم در این جلسه مطرح نماییم اشاره به این موضوع دارد كه بشر با چه فكر و فرهنگی می تواند از قدرت عنان گسیخته حاكمان رهایی پیدا كند.
اصولا همه شما قبول دارید كه جامعه حاكم می خواهد و حاكم هم قدرت میخواهد، نه می شود جامعه را بی حاكم گذاشت و نه از ترس اینكه اگر حاكم قدرت پیدا كرد ممكن است دیكتاتوری كند، می توانیم بگوییم كه حاكم قدرت نداشته باشد، كه در این صورت در واقع جامعه را بی حاكم گذاشته ایم؛ پس قدرت لازمه هر حاكمیتی است و اجتماع هم حتما نیاز به حاكمیت دارد. مشكل جوامع از اول تا كنون قدرت عنان گسیخته بوده است، یعنی حاكمی بر سر كار می آمده است كه در ابتداء خیلی متواضع بوده ولی وقتی پایه های قدرتش محكم می شده عنان گسیخته می شده است،
این بلایی است كه عموما بر سر جوامع انسانی آمده اما راه نجات چیست؟ اگر در جواب بگوییم كه هیچ وقت حاكمیت نمی خواهیم، در این صورت همه عنان گسیخته می شوند و قانون جنگل حاكم می شود یا ممكن است بگوییم هیچ راه درمانی وجود ندارد. یعنی حالا كه از داشتن حاكم گریزی نیست، و حاكم هم قدرت عنان گسیخته دارد، پس ما هم ذلیلانه محكوم به سرنوشت اضمحلال در مقابل قدرت های حاكم هستیم. ولی دین الهی راه دیگری را به ما معرفی می كند. كربلا كه متمم و مكمل دین است. برای این به وجود آمده است كه هر چیزی را در جای خود قرار دهد، كربلا به ما آموزش می دهد كه اگر مردم از مرزها و دیواره های مرگ بگذرند، پوچی حاكمان در عنان گسیختگی شان روشن می شود و لذا حاكمیت برای ملتی كه از مرزهای ترس بگذرند، حاكمیت عنان گسیخته نیست ولی حاكمیت هست.
این كه می گویند شیعه، حكومت نهایی زمین را به عهده می گیرد، شما از همین الان می توانید تلألؤهایش را مشاهده كنید، چه ما باشیم و چه نباشیم تئوری آینده ی جهان تئوری حذف قدرت های عنان گسیخته است. هم اكنون به دموكراسی حاكم بر جهان نظری بیندازید، هنوز پانصد سال از عمر دموكراسی نگذاشته است ولی می بینید كه چگونه در مهد دموكراسی، یأس از دموكراسی، جهان غرب را فراگرفته است. امروزه دانشمندان غرب به دموكراسی، بی وفا و بی اعتماد شده اند، می گویند دموكراسی را با تمام وجود محقق كردیم و تمام ساز و برگ های آن را در نظام اجتماعی مان محقق نمودیم و تمام عوامل دموكراسی را فراهم كردیم و مردم را به رأی دادن تشویق كردیم، اما نتیجه عكس شد. حرف اینها این است كه ما گفتیم حالا كه شاهد عنان گسیخته، هوس خودشان را حاكم می كنند، ما رأی مردم را اصل می گیریم تا مقابل دیكتاتوی حاكمان بایستیم!! اما امروز حرفشان چیست؟ می گویند ما امروز به اسم دموكراسی با هوس های سرگردانی در اختیار اربابان تبلیغات و تراست های رسانه ای روبرو شده ایم! و راستی مگر دموكراسی امروز جهان غیر این است؟ بحث بر سر این نیست كه مردم حقوقی دارند و باید به آن حقوق وفادار بوده بلكه بحث این است كه آنچه در مهد دموكراسی واقع شد، نتیجه عكس داد. پس
متوجه باشید كه آینده ی جهان، آینده ی حفظ این دموكراسی برای زمینیان نیست. به طور كلی آیا این آرمان در دموكراسی بود كه اگر مردم عاقل فهمیده رأی بدهند، رأی اینها بهترین نظر است؟ این طرح در مجموع و به ظاهر حرف قابل قبولی است، ولی از خودشان نپرسیدند نفس اماره را چگونه در این طرح كنترل كرده اند و راستی اگر أی مردم عاقل فهمیده مطرح است كه این همان اریستوكراسی اصلی است كه قبلا بود ولی خراب شد؛ قبلا اساس حكومت ها این بود كه می گفتند متفكران جامعه گرد هم جمع شوند و تكلیف جامعه را تعیین كنند، این روش خوبی بود ولی در نهایت چگونه شد؟ اشراف و سرمایه دارها و ملاك ها جای متفكرین نشستند و اریستوكراسی یعنی اشرافی گری به وجود آمد، بعد گفتند حالا كه این طرح جواب نداد، پس همه مردم رأی بدهند و می بینید كه نتیجه چه شد. یكی از آقایان تحقیق كرده بود كه ریگان رئیس جمهور امریكا چهار میلیون دلار به فیلم بردار صحنه مناظره بین خود و رقیبش داد و در نتیجه بر رقیبش پیروز شد، به این صورت كه در فیلم به كمك نور و زاویه تصویربرداری، ریگانی كه چندین سال از رقیبش پیرتر و واخورده تر بود، جوان تر و بانشاطتر نشان داده شد. امروز در دنیا مبنای رأی مردم همین طور است و شاید شما در كشور خودمان آن جایی كه ملاك های دینی ضعیف شود نمونه هایی از این نوع سراغ داشته باشید. دموكراسی در تئوری به ظاهر بد نیست، اما در عمل وقتی انسان در تربیت دینی قرار نگیرد و نفس اماره كنترل نشود همین است كه می بینید و اندیشه برای مردم می سازند تا بر اساس نظر ارباب تبلیغات رأی بدهند، چون مردم در وهم اند و از مرز ترس از مرگ نگذشته اند؛ تأكید من این است كه جامعه باید به جایی برسد كه از مرزهای ترس از مرگ بگذرد تا سرنوشتش به دست خودش باشد. نظام بشری حكومت می خواهد و اگر حكومت عنان گسیخته باشد مردم پوچ و بی خود می شوند، حتی اگر اریستوكراسی به معنی اصلی یا دموكراسی به معنی آرمانی اش باشد. مگر امروز مردم دنیا گرفتار «پوچی» نیستند؟ بشریت از پوچی بدش می آید و لی حاكمیت عنان گسیخته به گونه ای است كه پوچی می آورد، اگر حاكمیت هم نباشد همه عنان گسیخته می شوند، بنابراین ما در آینده
حاكمیتی می خواهیم كه عنان گسیخته نباشد و جهان متعلق به حسین علیه السلام است، چون بقیه طرح ها با همه ظاهر فریبی اش امتحان شده است.
اصولا همه شما قبول دارید كه جامعه حاكم می خواهد و حاكم هم قدرت میخواهد، نه می شود جامعه را بی حاكم گذاشت و نه از ترس اینكه اگر حاكم قدرت پیدا كرد ممكن است دیكتاتوری كند، می توانیم بگوییم كه حاكم قدرت نداشته باشد، كه در این صورت در واقع جامعه را بی حاكم گذاشته ایم؛ پس قدرت لازمه هر حاكمیتی است و اجتماع هم حتما نیاز به حاكمیت دارد. مشكل جوامع از اول تا كنون قدرت عنان گسیخته بوده است، یعنی حاكمی بر سر كار می آمده است كه در ابتداء خیلی متواضع بوده ولی وقتی پایه های قدرتش محكم می شده عنان گسیخته می شده است،
این بلایی است كه عموما بر سر جوامع انسانی آمده اما راه نجات چیست؟ اگر در جواب بگوییم كه هیچ وقت حاكمیت نمی خواهیم، در این صورت همه عنان گسیخته می شوند و قانون جنگل حاكم می شود یا ممكن است بگوییم هیچ راه درمانی وجود ندارد. یعنی حالا كه از داشتن حاكم گریزی نیست، و حاكم هم قدرت عنان گسیخته دارد، پس ما هم ذلیلانه محكوم به سرنوشت اضمحلال در مقابل قدرت های حاكم هستیم. ولی دین الهی راه دیگری را به ما معرفی می كند. كربلا كه متمم و مكمل دین است. برای این به وجود آمده است كه هر چیزی را در جای خود قرار دهد، كربلا به ما آموزش می دهد كه اگر مردم از مرزها و دیواره های مرگ بگذرند، پوچی حاكمان در عنان گسیختگی شان روشن می شود و لذا حاكمیت برای ملتی كه از مرزهای ترس بگذرند، حاكمیت عنان گسیخته نیست ولی حاكمیت هست.
این كه می گویند شیعه، حكومت نهایی زمین را به عهده می گیرد، شما از همین الان می توانید تلألؤهایش را مشاهده كنید، چه ما باشیم و چه نباشیم تئوری آینده ی جهان تئوری حذف قدرت های عنان گسیخته است. هم اكنون به دموكراسی حاكم بر جهان نظری بیندازید، هنوز پانصد سال از عمر دموكراسی نگذاشته است ولی می بینید كه چگونه در مهد دموكراسی، یأس از دموكراسی، جهان غرب را فراگرفته است. امروزه دانشمندان غرب به دموكراسی، بی وفا و بی اعتماد شده اند، می گویند دموكراسی را با تمام وجود محقق كردیم و تمام ساز و برگ های آن را در نظام اجتماعی مان محقق نمودیم و تمام عوامل دموكراسی را فراهم كردیم و مردم را به رأی دادن تشویق كردیم، اما نتیجه عكس شد. حرف اینها این است كه ما گفتیم حالا كه شاهد عنان گسیخته، هوس خودشان را حاكم می كنند، ما رأی مردم را اصل می گیریم تا مقابل دیكتاتوی حاكمان بایستیم!! اما امروز حرفشان چیست؟ می گویند ما امروز به اسم دموكراسی با هوس های سرگردانی در اختیار اربابان تبلیغات و تراست های رسانه ای روبرو شده ایم! و راستی مگر دموكراسی امروز جهان غیر این است؟ بحث بر سر این نیست كه مردم حقوقی دارند و باید به آن حقوق وفادار بوده بلكه بحث این است كه آنچه در مهد دموكراسی واقع شد، نتیجه عكس داد. پس
متوجه باشید كه آینده ی جهان، آینده ی حفظ این دموكراسی برای زمینیان نیست. به طور كلی آیا این آرمان در دموكراسی بود كه اگر مردم عاقل فهمیده رأی بدهند، رأی اینها بهترین نظر است؟ این طرح در مجموع و به ظاهر حرف قابل قبولی است، ولی از خودشان نپرسیدند نفس اماره را چگونه در این طرح كنترل كرده اند و راستی اگر أی مردم عاقل فهمیده مطرح است كه این همان اریستوكراسی اصلی است كه قبلا بود ولی خراب شد؛ قبلا اساس حكومت ها این بود كه می گفتند متفكران جامعه گرد هم جمع شوند و تكلیف جامعه را تعیین كنند، این روش خوبی بود ولی در نهایت چگونه شد؟ اشراف و سرمایه دارها و ملاك ها جای متفكرین نشستند و اریستوكراسی یعنی اشرافی گری به وجود آمد، بعد گفتند حالا كه این طرح جواب نداد، پس همه مردم رأی بدهند و می بینید كه نتیجه چه شد. یكی از آقایان تحقیق كرده بود كه ریگان رئیس جمهور امریكا چهار میلیون دلار به فیلم بردار صحنه مناظره بین خود و رقیبش داد و در نتیجه بر رقیبش پیروز شد، به این صورت كه در فیلم به كمك نور و زاویه تصویربرداری، ریگانی كه چندین سال از رقیبش پیرتر و واخورده تر بود، جوان تر و بانشاطتر نشان داده شد. امروز در دنیا مبنای رأی مردم همین طور است و شاید شما در كشور خودمان آن جایی كه ملاك های دینی ضعیف شود نمونه هایی از این نوع سراغ داشته باشید. دموكراسی در تئوری به ظاهر بد نیست، اما در عمل وقتی انسان در تربیت دینی قرار نگیرد و نفس اماره كنترل نشود همین است كه می بینید و اندیشه برای مردم می سازند تا بر اساس نظر ارباب تبلیغات رأی بدهند، چون مردم در وهم اند و از مرز ترس از مرگ نگذشته اند؛ تأكید من این است كه جامعه باید به جایی برسد كه از مرزهای ترس از مرگ بگذرد تا سرنوشتش به دست خودش باشد. نظام بشری حكومت می خواهد و اگر حكومت عنان گسیخته باشد مردم پوچ و بی خود می شوند، حتی اگر اریستوكراسی به معنی اصلی یا دموكراسی به معنی آرمانی اش باشد. مگر امروز مردم دنیا گرفتار «پوچی» نیستند؟ بشریت از پوچی بدش می آید و لی حاكمیت عنان گسیخته به گونه ای است كه پوچی می آورد، اگر حاكمیت هم نباشد همه عنان گسیخته می شوند، بنابراین ما در آینده
حاكمیتی می خواهیم كه عنان گسیخته نباشد و جهان متعلق به حسین علیه السلام است، چون بقیه طرح ها با همه ظاهر فریبی اش امتحان شده است.